Ozon to gaz zbudowany z trzech cząsteczek tlenu. Występuje naturalnie w atmosferze – w wyniku rozdzielania cząsteczek tlenu pod wpływem światła. Rozdzielone cząsteczki łączą się w wiązania ozonu. Ma on także charakterystyczny zapach – łatwo wyczuwalny w powietrzu po burzy, kojarzony z czystością i świeżością. Został odkryty już w 1840 roku, a pod koniec XIX wieku odkryto jego właściwości bakteriobójcze i wykorzystano go do uzdatniania wody pitnej.

Ozon, jako silny utleniacz, ułatwia przerwanie ściany komórkowej bakterii, a następnie zahamowanie enzymów błonowych i białek. Przy odpowiednio wysokim stężeniu ozonu, może on zabić grzyby, pleśń, wirusy i większość bakterii. Ozonowanie pomieszczeń odbywa się przy pomocy specjalnego sprzętu – generatorów ozonu. Wytwarzają one cząsteczki ozonu, które natychmiastowo wchodzą w reakcję ze szkodliwymi substancjami. I choć efekty ich działania zależą od kilku czynników – m.in. od czasu ozonowania i stężenia – ozonowanie to jedna z najbezpieczniejszych znanych metod dezynfekcji.

Ozonowanie jest również wykorzystywane w przemyśle motoryzacyjnym – do odgrzybiania klimatyzacji. Ozonowanie zabija większość zalegających w wentylacji drobnoustrojów, przez co nie wywierają one negatywnego wpływu na stan górnych dróg oddechowych i płuc.

Jeśli chodzi ozonowanie mieszkania, warto przeprowadzić je, jeśli wynajmujemy lokal po innych osobach lub gdy pomieszczenie długo nie było użytkowane. Ponieważ ozonowanie usuwa także grzyby i pleśni, należy przeprowadzać je także w mieszkaniach o dużym zawilgotnieniu, w którym ten problem nawraca.

Ozonowanie może być także rozwiązaniem na problem zapachu papierosów, unoszący się w powietrzu po poprzednich właścicielach lub lokatorach. Warto także przeprowadzić zabieg ozonowania, jeśli w mieszkaniu znajduje się alergik lub przygotowujemy się do przyjścia na świat nowego członka rodziny. W ozonowanym pomieszczeniu znajduje się bowiem mniej alergenów, kurzu, roztoczy, które mogłyby zaszkodzić delikatnemu niemowlęciu.